Tam olarak 6 aylığım bu fotoğrafta, dev çınarımın kucağında. Yıllar geçti, büyüdüm herkes gibi, sen gibi. Elde olsa büyür müydüm? Kocaman bir soru işareti kimimize göre. Duygularımı sevdim ben hep. Sevincimi, hüznümü, öfkemi sevdim. Ve tutkularımı, inadımı, heyecanlarımı daima. Sabrettiklerimi ve vazgeçtiklerimi düşündüğümde görüyorum ki beni onlar bugünkü ben yaptı işte. Doğaya kulak vermeyi sevdim. Edebiyatı sevdim, şiiri. Şimdilerde dillenmemiş sustuklarımı yazıyorum. Evladıma, henüz doğmamış torunuma bir iz düşümü olsun istiyorum bu satırlar. Hepsi bu. Ne mi yazıyorum? Kalbimden taşanları, gezdiklerimi, gördüklerimi, okuduklarımı, doğayı ve tabii ki insanı insan yapan her nev’i duyguyu.
Merhaba !

Reklamlar