Günlerden bir gün, adamın biri sabahın kör saatinde uyanır ve okyanus kıyısına giderek güneşin doğuşunu izlemeye karar verir. Yol alır ve oraya vardığında görür ki kilometrelerce sahil onu beklemektedir.
Yavaşça yürümeye başlar ve çok uzak bir noktada, minik siyah bir nokta görür. Merak ederek yavaş yavaş ona doğru yürümeye başlar. Yaklaştıkça, o siyah noktanın aslında onu çok tatlı bir çocuğa kavuşturduğunu görür.
O çocuk ne yapıyordur biliyor musunuz ? Yanında, öresinde, berisinde gördüğü deniz yıldızlarını çılgınca okyanusa atmaktadır. Adam onu yanına yaklaştıktan sonra sorar.
-Ey çocuk günaydın ! sen bu deniz yıldızlarını neden okyanusa atıyorsun ?
Çocuk gülümser ve cevap verir;
-Güneş doğduğunda sular çekilir, ve deniz yıldızları eğer susuz kalırsa ölür. Ben o yüzden bu deniz yıldızlarını okyanusa atıyorum, der.
Adam manidar bir gülümseyle der ki;
– Kilometrelerce uzun bir sahil var burada, sen buradaki hangi deniz yıldızına yetişebilirsin ki ? hangi birini kurtarabilirsin ki ?
Çocuk bu cevap üzerine eğilir, tam da önünde duran deniz yıldınız alıp adama gösterir ve ardından onu okyanusun olabildiğince en derin yerine doğru atar. Ve dönüp adama şu cevabı verir;
-İşte bu deniz yıldızı için çok şey farketti, der.
Bu cevabın ardından her ikisi birden öğle saatlerine dek tüm sahil şeridince ulaşabildikleri belki binlerce deniz yıldınızı beraber okyanusun serin sularına atarlar.
Gelelim Kıssadan Hisseye;
Hepimizin tek bir hayatı var. Bizler birer insanız. Yaşadığımız dünya ve topraklarda sadece yaptığımız herhangi bir eylemle,bir kişinin veya bir canlının dahi kalbine dokunabiliyorsak, ona can suyu verebiliyorsak yapacağımız tek bir hareketle birçok şeyi olumlu yönde değiştirebiliyorsak eğer ; Ne fark eder ki ? demeyelim olur mu ?
Tıpkı çocuğun söylediği gibi;
– O deniz yıldızı için çok şey farketti.
Sevgiyle Kalın, Farkında Kalın.
