Umurunu Umutsamak

Bazen beklemek yorar insanı.

Öyle böyle yorulmak değil hani.

Çünkü o beklemek, o kadar çok şeyin ardından,

Avucunda kalan tek taş olmuştur

Çok şey göze almış, çok gayret göstermiştir aslında

Göstermiştir de,

Kıymet görecek midir bilinmez

Bazen yorar insanı çok beklemek

Hani yıldızlar anlaşır bazen

Buluşur ortada birleşince koskocaman bir ışık huzmesi doğar yüreğine güneş misali

İnsan bazen söylediklerinde gizlidir

İyi ki dersin de sonu üç noktayla nihayetlenmiş bir “İyi ki”

Öyle bir an gelir ki

Beklemek kalmıştır elinde avucunda

Buluşma saatini bekleyen

Körpe aşıklar gibi.

Sonu üç noktaya gebe,

Natamam bir cümlenin

Gizli öznesiydin sen.

En çok,

Yüklemindeki o bilinmez vurguya sığındım ben.

Öyle bir cümleyle gel ki, razıyım

O vakit yüreğim dursun.

Adını; umurunu umutsamak koydum.

Gökşen Bozkoyunlu