“Kaderimiz aslında doğduğumuz evlerde yazılır. Yine o evlerde yaralanır, o yaralarla büyür, sonunda o yaraların bizi götürdüğü yere gideriz. ancak mutluluk her zaman o yolda değildir.” diyor Camdaki Kız kitabında Sevgili Gülseren Budayıcıoğlu.
Ne idi peki kader dediğimiz şey? Kimimize göre doğuştan alnımıza yazılmış olan, kimimize göre ise kendi ellerimizle taşlarını birer birer dizerek oluşturduğumuz bir yoldu kader. Her neye inanırsak inanalım hayat dediğimiz o yolu aslında kendimiz şekillendirmiyor muyuz ? Zihnimize kodlanmış öğretilmiş duyguları yerli yerine oturtabildiğimiz, önyargılarımızdan kurtulabildiğimiz gün yaşama tutunmaya başlamıyor muyuz ? Yaşama tutunmanın yolu da, önce kendimizi tanımak ve anlamaktan geçmiyor mu ? Ne dersiniz ?
“Tanrı insana kendi kaderini kendine yazdırır…” diyor kitapta.
Ne yaparsak yapalım, yoksunu olduğumuz duygularımızın peşinden koşuyoruz. Ve o yolculukta yaşadığımız iyi ve kötü tüm tecrübelerimizden kendi hikayemizi yaratıyoruz. Hiçbirimiz hikayemizin nerede ve nasıl biteceğini bilmediğimiz farklı zaman dilimlerinin içinde yaşıyoruz.
Gerçek yaşam hikayesinin anlatıldığı kitap, kendi yaşamlarımıza ve iç dünyamıza o denli ayna tutuyor ki . Kendinizden çok şey bulacağınıza inandığım “Camdaki Kız” kitabını okumanızı öneririm.
Yüreğinize, emeğinize ve kaleminize sağlık Gülseren Budayıcıoğlu.