Önce kusurlarımın sonra övünçlerimin yamacında gezindim bir vakit. Oturdum, düşündüm, düşündüm. “Hatalarım nerede ve neden diye ? Neleri yanlış yaptım, neleri göremedim, farkedemedim ?”
Düşündüm , düşündüm. “Neleri iyi yaptım, nasıl iyi yaptım ? Daha farklı yapabilir miydim ? Nelerden pişmanım ? ” diye.
Sonra aklıma düştü şu cümle, dedim ki :
Ben bir İNSANIM.
Tüm rollerimden öte. Bir ben var benimle, bana karşı ve benden öte.
İnsan olmak bu değil mi zaten ?
Gerçekle rüya arasında, hayalle kabus arasında arasında, yanlışlar ve doğrular, umutlar ve çaresizlikler arasında durmadan debelenip duran insan. Ve fakat tercihleriyle yaşayan.
İyiyle kötünün, sabırlıyla telaşlının, vicdanlıyla merhametsizin, hak yiyenle savunanın, gamsızla dertlinin birarada yaşadığı yaklaşık 8 milyar insandan biriyim sadece.
Nedir bu 8 milyar insanı birbirinden farklı kılan? Değerler, inançlar, tutumlar, kültür, yaşadığı topraklar, tarih, iklim koşulları, deneyimler ve öğrenilmişlikler bütünü.
Ve bir şey var ki; insanı insan yapan, insanı diğer canlı varlıklardan ayıran. O da, yaklaşık bir buçuk kilogram ağırlığındaki beyni kullanma kabiliyeti. Kabiliyet diyorum zira, bu istenirse geliştirilebilen, emek verdikçe gelişen bir özellik her insan için.
İyi olmayı da kötü olmayı da, vicdan sahibi ya da merhametsiz olmayı da, adil ya da adaletsiz olmayı da gamsızlığı ya da dertlenmeyi de tercih eden o, bir buçuk kilogram ağırlığındaki beynimiz ve ona eşlik eden yaklaşık 340 gramlık kalbimiz.
Eğer iyiyi, doğruyu, sabrı, tevazuyu, vicdanı, adaleti, çabayı ve emeği, sevgiyi ve saygıyı şiar edinen bir düşünce yapısıyla beynimizi kullanıyorsak bunun sebebi beynin kalple olan ahengidir.
Kötüyü, hak yemeyi, çalmayı, böbürlenmeyi, kibiri, ötekileştirmeyi, anlayışsızlığı ve güvensizliği, doymak bilmemeyi şiar edinmişsek biliniz ki o beyin kalbe küstür. Kapalıdır kapıları ardına kadar. Ahenk yoktur.
Ben bir İNSANIM. Yüreği atan, nefes alan ve bununla birlikte; düşünen, tartışan, sorgulayan, seven, sayan, sabreden, kızan, eleştiren, ağlan, gülen, merhamet duyan. Çalışan, çabalayan, emek veren bir insanım.
Beni ben yapan bir buçuk kilogramlık beynim ve 340 gramlık kalbimin sadece ve sadece yaşamam için biyolojik bir gereklilik olduğunu bilen ve bununla yetinmeyen bir insanım.
Duygu ve düşüncelerini aklın ve kalbin dengesine getirmeye çabalayan, bu uğurda emek veren bir insanım.
Emekle hem elini, hem beynini hem de kalbini kullanmayı şiar edinen tüm insanlığın günü bahtiyar olsun.
Gökşen Bozkoyunlu
08 Mart 2023 